ΠΟΛΙΤΙΚΗ - ΦΙΛΟΛΟΓΙΚΗ ΤΩΝ ΠΑΤΡΩΝ

(Ἱστοπολοηγός Mozilla)

Ἀπὸ τὴν Ἱστοσελίδα
http://www.i-m-patron.gr/lyxnos/diafotismos.html
μὲ ἐπιμέλεια τοῦ κ. Παναγιώτη Ἀνδριοπούλου

Ἡ δεκαετία τοῦ 1912-1922 ὑπῆρξε ἡ πιὸ ἐλπιδοφόρος καὶ ταυτόχρονα ἡ πιὸ καταστρεπτικὴ γιὰ τὸν ἑλληνισμὸ. Ὅ,τι ὀνειρεύθηκαν, ὅ,τι ἐπόθησαν, ὅ,τι ἐτραγούδησαν δεκαπέντε γενεές ὑποδούλων ἀπὸ τὴν ἅλωση καὶ ἐφεξῆς, ἐπάσχισε ἡ γενεὰ τῶν πατέρων μας νὰ καταστήσει πραγματικότητα: "Τὴν εἰς τὸ ἀρχαῖον ἀποκατάστασιν". Ὅπως εὐχόταν μὲ μαῦρα δάκρυα "ἐπὶ τῶν ποταμῶν Βαβυλῶνος" ὁ λόγιος τοῦ Τουρκοκρατουμένου Βυζαντίου Θεοδόσιος Ζυγομαλᾶς. Τὴν ἐθνικὴ ὁλοκλήρωση. Τὴν ἀπελευθέρωση τῶν ἀλυτρώτων ἀδελφῶν.
Πρὸς στιγμὴν, τὸ ὄνειρο ψηλαφίσθηκε. Ἕπειτα ἦλθε ἡ μεγάλη καταστροφή. Καὶ ἡ μεγάλη συρρίκνωση...
Τὶ ἔφταιξε γι' αὐτὸ; Ὁ διχασμὸς, ὁ ξένος παράγων, οἱ "τυχοδιωκτικοί χειρισμοί" τοῦ Ἐλευθερίου Βενιζέλου ἤ ἡ "πολιτική ἀναξιότης" τῶν αντιπάλων του;
Τὶ ἀπὸ ὅλα; Ἥ ὅλα αὐτὰ μαζὶ; Πάθη, προκαταλήψεις, ἀνεκρίζωτα βιώματα, ἑδραιωμένες πλάνες καὶ παραταξιακές ἐνοχές, ποὺ προσπαθοῦν ἀκόμη καὶ σήμερα νὰ δικαιωθοῦν μὲ τὴν ἁπλοποίηση ἤ τὴν διαστροφή τῶν γεγονότων, θολώνουν τὴν ἱστορική ὅραση καὶ δυσχεραίνουν τὴν ἔρευνα.
Στίς σελίδες τοῦ βιβλίου αὐτοῦ (ποὺ χρονικῶς ἀφορᾶ τὴν περίοδο 1913 - 1921), ὁ ἀναγνώστης θὰ βρεῖ μιὰ τεκμηριωμένη καὶ ἀπροκατάληπτη ἀπάντηση στὰ ἐρωτήματα ποὺ ἐξακολουθητικὰ θέτει ἡ πολυτάραχη αὐτὴ ἐποχὴ.






Ἡ δεκαετία 1913 - 1923 ἄρχισε ἐνδόξως μὲ τὴν συνθήκη τοῦ Βουκουρεστίου καὶ ἔκλεισε ἐπαισχύντως μὲ τῆν μικρασιατική καταστροφή καῖ τῆν συρρίκνωση, τῆν επισφραγισθεῖσα διὰ τῆς συνθήκης τῆς Λωζάννης.
Ἡ μικρὴ καὶ βαθύτατα διχασμένη Ἑλλάς, ἡ ἔχουσα διεξαγάγει τρεῖς μέχρι τότε πολέμους, ἐστάλη στὴν Μικρὰ Ἀσία ὑπὸ τῶν δολερῶν δυνάμεων τῆς Entente, ὡς ἐντολοδόχος των καὶ ἀφέθη μόνη νὰ ἐπιτελέσει ἔργο ἀνώτερο τῶν δυνάμεών της. Ἡ ἀπελευθέρωση τῶν ἀλυτρώτων ἀδελφῶν καὶ ἡ περιπόθητη ἐθνικὴ ὁλοκλήρωση ἀπήτει ὁλοσχερῆ, τελειωτικὴ νίκη ἐπὶ τοῦ ἀντιπάλου καὶ αὐτὴ -ὑπὸ τὰ τότε δεδομένα- ἦταν ἐξ ἀντικειμένου ἀνέφικτη. Ἔτσι, ἐπῆλθε ἡ συμφορά. Ἡ καταστροφὴ τῆς "Στρατιᾶς Μικρᾶς Ἀσίας" καὶ ἡ, ἀπείρως ὀδυνηροτέρα, καταστροφὴ τῶν ὀνείρων τοῦ ἔθνους.
Πάθη, προκαταλήψεις, ἑδραιωμένες πλάνες, δογματικὲς ἐμμονές ἤ ὑποκρυπτόμενες παραταξιακές ἐνοχὲς, ἐμφανιζόμενες συχνὰ ὑπὸ τὸν χαρακτῆρα ἰδεολογικῆς ὀρθοδοξίας ἤ ταυτότητος, διεχύθησαν τότε καὶ ἔκτοτε ὡς παχεῖα καὶ δυσδιάλυτος ἀχλὺς, επικαλύπτουσα γεγονότα, αἰτίους καὶ αἴτια καὶ καθιστῶσα τὴν ἱστορικὴ ἔρευνα ἐπίπονη καὶ επισφαλῆ.
Ὁ κύκλος τῆς ἀφηγήσεως, ὁ ὁποίος ἄρχισε μὲ τὸ βιβλίο "Ἀπό τὸν Νέστο ὡς τὸν Σαγγάριο", κλείνει ἤδη μὲ τὴν ἐξιστόρηση γεγονότων ζοφερῶν: τῶν μετά τὸν Σαγγάριο, τῆς μικρασιατικήῆ ἤττης, τῶν φρικτῶν ἐπακολούθων της, τῆς ἐπαναστάσεως τοῦ 1922, τῶν "ἔργων καὶ ἡμερῶν της" καὶ τῆς συνθήκης τῆς Λωζάννης, ἡ ὁποία διέγραψε τὴν νέα μοίρα τοῦ ἔθνους.
Ἡ ἀπροκατάληπτη θεώρηση καὶ ὴ κριτικὴ διερεύνηση τῶν "πεπραγμένων" τῆς μοναδικῆς εἰς θριάμβους, ὀλέθρους καὶ ὀλεθρίους διχασμοὺς αὐτῆς περιόδου τοῦ ἐθνικοῦ βίου ἀπετέλεσε τὴν ratio τῆς συγγραφῆς τοῦ πονήματος αῦτοῦ.
Μὲ αὺτὴν -προπαντὸς- τὴν φιλοδοξία παραδίδεται τοῦτο εἰς τὴν κρίση καὶ εὐμένεια τοῦ ἀναγνώστου.









Μελέτη ὑπό Γεωργίου Θ. Γιαννόπουλου διὰ τῆς ὁποίας ἀναδεικνύεται ἡ λησμονημένη μορφὴ τοῦ διδάσκαλου τοῦ Γένους Ν. Καυσοκαλυβίτου.
Ἐξονυχιστικὴ καὶ κριτικὴ παράθεση τῶν ὑπαρχόντων στοιχείων περὶ τῆς ζωῆς, τοῦ ἔργου καὶ τῆς δράσεως τοῦ κορυφαίου λογίου, ἐν συσχετίσει πρὸς τὴν κατάσταση τῶν Γραμμάτων καὶ τὰ ἰδεολογικὰ ρεύματα (ἐκκλησιολογικά καὶ γλωσσικὰ) κατὰ τὸν 18ο αἰῶνα.
Ἐξαίρεται, κυρίως, ὁ ρόλος τοῦ Νεοφύτου ὡς σχολάρχου τῆς Ἀθωνιάδος Ἀκαδημίας καὶ τῆς "αὐθεντικῆς" σχολῆς τοῦ Βουκουρεστίου καὶ ὡς συγγραφέως -ἐκτὸς πολλῶν ἄλλων- τῆς περιωνύμου Γραμματικῆς του, ἤτοι τοῦ ὑπομνήματος εἰς τὸ τέταρτον βιβλίον τῆς Γραμματικῆς τοῦ Θεσσαλονικέως λογίου τοῦ ΙΕ' αἰῶνος Θεοδώρου Γαζῆ, ἑνὸς ἔργου ἐκπληκτικῆς σοφίας, ἐκδοθέντος εἰς τὸ Βουκουρέστι τὸ ἔτος 1768.








Περιοδική ἔκδοση ὑπὸ Γεωργίου Θ. Γιαννόπουλου, μὲ ὕλη πολιτική καὶ φιλολογικὴ. Ἐκδίδεται ἐν Πάτραις συνεχῶς ἀπὸ τοῦ Ἀπριλίου 1989, τετρασέλιδος καὶ τετράστηλος ἀνὰ σελίδα. Ἀποσκοπεῖ στὴν ἐξυγίανση καὶ ἀνύψωση τοῦ πολιτικοῦ βίου καὶ προπαντὸς στὴν ἀναστήλωση τῆς ἀχρειωθείσης ἑλληνικῆς γλώσσης ὡς προϋποθέσεως ἐθνικῆς ἐπιβιώσεως.




Βιογραφικά
Ὁ Γεώργιος Θ. Γιαννόπουλος γεννήθηκε καὶ κατοικεῖ στὴν Πάτρα. Ἐσπούδασε νομικὰ στὸ Πανεπιστήμιο τῶν Ἀθηνῶν καὶ ἤσκησε τὴν δικηγορία στὴν γενέτειρά του.
Ἀπό τὸν Σεπτέμβριο 1974 ἕως τὸν Μάρτιο 1982 διετέλεσε νομάρχης Λευκάδος, Λαρίσης καὶ Ἠμαθίας.
Νομικές μελέτες του ἐδημοσιεύθησαν παλαιότερα στὰ νομικὰ περιοδικά τῆς χώρας. Πολιτικά ἄρθρα του καὶ κείμενα ἐδημοσιεύθησαν κατὰ καιροὺς ἤ ἐξεδόθησαν ὡς βιβλίο.